_gönlünden sızan kızılcık şerbeti değil de, yalnız ve yalnız buz ağı ise
ve ellerin semada açık değil de, yalnız ve yalnız hükmünde ise_
ölüm, Tanrıya vuslat yolunda bir kapıdır
ve kuma soktuğun başın unutmuş ise bu adresi
karşıdaki boş kaldırımda üşümüş mum damlalarıyla dalıyorsan kehanete
cebindeki söz kırıkları batıyorsa avucuna
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta