On günde geçti Yavuz,
Geçilemez denen çölü!
Yola çıkmadan önce,
İnanmalı insanın gönlü.
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
inanmalı yoksa unutmamalı mıydı? inanmak inanalım ve nimetlerinden faydalanalım diye yapılırsa inanmak olmaz basit bir pragmatist bakış açısı olur.. etmeyin sadece kabul edin ve teslim olun..
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta