İnanılmaz Şiiri - Zeynep Beşen

Inanilmaz olan ne biliyormusun?
Sensin yalnızca sen .
Sadece sen .
Bana verileni sana harcamak hoşuma gidiyor,
Öyle böyle değil
Ruhumu gıdıklarcasina hoşluk bu .
Uyurken öyle güzelsin ki
Buraya bir kelime kuramıyorum,
Ömrümü tüketmek hoşuma gidiyor
Bu manzara karşısın da.
Uyanıkken başka.
Dururken başka.
Konuşurken gülerken başka.
Başka işte bAşka.
Anlatamam bunu daha fazla .
Sende gördüğümü göremeyecek hiç bir ananin evlâdı.
Buna sen de dahil .
Seni seyretmenin tadı
Sevmenin yurdu gibi.
Ruhum dinleniyor
Kafam güzelleşiyor.
Aklım seviniyor aklım!
Ne kadar ezber varsa sildim hespini
Ne kadar put varsa yıktım yaktım cümlesini.
Anladım olanı
Kavradım gerçeği.
O ne bir pişmanlık .
Ne bir korkaklık.
Ne çekimserlik.
Ne bir keşke.
Ne intihar işlemeli bir gurur .
Ne kızgınlık .
Ne öfke nöbetleri.
Ne sitemli bir ağız.
Ne de şikayet vari bir öğe.
Varlığın hatırlattı bana bunları.
Olanı.
Hani cümle geçmişlerden alınani.
Gerçeği yalnızca gerçeği.
Kalbi bir huzuru .
Teşekkürü
Ve sakinliği.
Üstüne dinginliği.
Yaşayan olduğumu.
Ve bunu her zerrem de hissedisi..
Varlığın ayyuka çıkardı
Içim de ki beni .
Artık kendine yabancı biri degilim .