Niye inandıramıyorum kimseyi?
Varlığıma değil,
varlığımın kudretine!
Oysa beklerdim,
önce bende inanmaları gerektiğine...
Nedense,
senin bulutundan yağan yağmur damlaları
unutmuş bulutlarını.
Bense hatırlatmak istemezdim.
Seni safça sevdim!
Kimseler seni duymaz,
görmez, bilmez.
Ben bilirim.
Sense onların hücrelerine mahkûm,
aciz hissedersin.
Sen acizsin,
çünkü seveni bilmezsin...
Kayıt Tarihi : 13.11.2025 22:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!