İnadına Yaşamak Şiiri - Fatih Mehmet Yiğ ...

İNADINA YAŞAMAK

Öyle bir ömür yaşadım ki
Aydınlığı da gördüm, karanlığı da.

Öyle bir sevda tattım ki
Aşkı da yaşadım, ayrılığı da.

Öyle bir kavga verdim ki
Umudu da bildim, umutsuzluğu da.

Öyle bir yol yürüdüm ki
Dağları da aştım, uçurumları da.

Öyle bir düş gördüm ki
Kavuşmayı da yaşadım, kaybolmayı da.

Öyle günler yaşadım ki
Yıldızları da gördüm, beton duvarları da.

Öyle bir yaralar sardım ki
İyileşmeyi de tattım, iziyle yaşamayı da.

Bazıları beklerken mucizeleri sessizce,
Ben kendi savaşımı verdim,
Kendi yolumu kendim çizdim.

Bazıları beklerken baharı sessizce,
Ben kışın ayazında yürüdüm,
Kendi ateşimi kendim yaktım.

Sonra dedim ki:
Yaşamayı seviyorsan, savaşmayı da seveceksin.
Yolculuğu seviyorsan, ayrılığı da bileceksin.
Gülmeyi seviyorsan, gözyaşını da tanıyacaksın.
Güneşi seviyorsan, gölgeleri de kucaklayacaksın.

Sevdayı seviyorsan, ayrılığı da göze alacaksın.
Özgürlüğü seviyorsan, zinciri de kıracaksın.
Zaferi seviyorsan, yenilgiyi de tanıyacaksın.
Hayatı seviyorsan, ölümü de kabul edeceksin.

Zorluğu, yokluğu, imkânsızı göze alacaksın.
Yılmayacaksın, inadına yürüyeceksin.
İnadına direneceksin, inadına yaşayacaksın.

Çünkü yol dediğin
Hem dikenle hem çiçekle örülüdür.

Ve insan dediğin
Hem düşer hem kalkar,
Hem yanar hem parlar.

Hiçbir zafere
Çiçekli yollardan varılmaz.

Ama sonunda
İnadına savaşanlar bilir:
Gerçek zaferin değerini.

En büyük zafer:
Kendi kendini yenebilmektir.
Önemsiz şeylere aldırmadan
Sevginin ve dostluğun değerini bilmektir.
Onurunla yaşayıp, şerefinle ölmektir.

Fatih Mehmet Yiğit