In The Name Of Allah Şiiri - Adige Batur

-adınla başlıyorum, yeryüzünde tek sığınak-

misketlerim kaybolduğunda, sen bulurdun
ben çocukken.
uykum kaçsa, sen uyuturdun
senden gizli hiçbir şey yapamazdım
uzak kalmazdım da senden

yanıldığımda sen düzeltin beni
herkesle küssem seninle konuştum.
meyve çalmadım sen kızarsın diye
komşu bahçeden.
sen seversin diye istedikçe istedim iyiliği.
O’ndan korkarız dedi, büyükler
O, beni sever dedim
ne vakit ateş görsem, gül bahçene güvendim.

ben düştükçe kaldırdın yeniden
karanlığa büründüğüm oldu bile bile
sen, göğümü kandillerle süsledin.
ne vakit dalıp gitsem dünyanın dünyalığına, elimden aldın varlığımı
hiçbir şeyi olmayanın
her şeyi sendin.

sevmeyi de senden öğrendim, sevilmeyi de
sevdirmesen, sevemezdim seni
sevmesen, sevilemezdim.
öğretmesen bilemezdim, ağlatmasan gülemezdim
korkutmasan ümitlenemezdim.

ne vakit adınla başlasam, yenilsem de kaybetmezdim.

sana şükür
sana teşekkür
hudutsuz…