son mektuptu sana ulaşamayan,
karaladığım aşkımı, sana anlatamayan,
gözyaşlarımla sulamıştım her satırını,
içimde ki özlemleri, sığdıramamıştım
kağıda.
oysa ne çok şey yazmak isterdim
kalem elimdeyken sana.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
