İmkânsız Düşler Şiiri - Liya Azura

Göğün çatısında yaralı kuşlar uçar
Rüzgârın sakladığı sırlar fısıldar gecelere
Bir nehrin suskunluğunda ıslanır ayaklarım
Toprağın anladığı dilde doğar yeniden umutlar

Yalnızlık, yumuşak bir taş gibi avuçlarımda
Sıcaklığını unuttuğum bir el gibi titrer gecemde
Dikenli tellerin ardında açan gül yoktur
Fakat gözlerimde bir orman büyür
Sessizliğin kokusuyla yeşerir yapraklar

Bir zamanlar kaybettiğim adımlarımı ararım
Gölgelerden sıyrılarak gülüşüne dokunurum
Yollarıma serilmiş çakıl taşları ısıtır içimi
Bir çocuğun gülüşü gibi düşer yüreğime sabah

Gözlerimde yeni ufuklar
Denizlerin mavisinde kaybolan düşler
Gökyüzünün içinde kaybolmuş ay ışığı
Gecenin en derininde saklı bir sevda

Sürgünler, unutulmuş şarkılar gibi
Çığlıklarla dans eder rüzgârda
Ve ben
Kırk kere doğup kırk kere solan bir çiçek
Her mevsim yeniden yanan bir kor ateşi

Bırak ellerimle dokunayım sana
Saklı dünyaların kapılarını aralayalım
İnce bir ses gibi sarsın yüreğimizi
Karanlığın içinde bir umut taşıyalım