İmkansız Şiiri - Şeyma Nur Ortakaya

Kor oldu kalemimin ucu bugün
Yazdıkça yakıyor kağıtlarımı
Yüreğim desen, o hâr zaten her gün
Attıkça kırıyor umutlarımı

Yüzüm bir gülse, içim bin ağlıyor
Yaram bir an değil, her an kanıyor
Güldüğümü gören mutlu sanıyor
Baktıkça bilmiyor acılarımı

Uykum firarda kalmadı ki yurdum
Rüyamda dahi tükendi umudum
Döner mi bilemem giden huzurum
Andıkça yıkıyor yarınlarımı

İmkansıza meyilli kalp mefhumum
Düşünmez eğri miyim doğru muyum
Uzaklara gönül veren şu ruhum
Kaçtıkça bozuyor hülyalarımı

Buza nâr çarpınca ölüm oluyor
Aldığım nefes canımdan gidiyor
Elvinin hayali toprak kokuyor
Aktıkça saklıyor göz yaşlarımı