bir şehri terk etmekle başladı her şey
yarısı alınmış bir ömrü yarısı çalınmış bir hayat karşıladı
ne güneşin ışığı, ne kuşların cıvıltısı
sadece havada simsiyah bir karanlık vardı
özlemiştim işte
parçalanmış bir hüzün hikayesinden geri kalan
hiç istemedik büyümeyi
döndükçe dünya içinde varlığımız
etimiz kemiğimiz çoğaldı
birde acılarımız
yitip giden her rüzgar sesinde
çığlık çığlığa uyuduk
iz mazlumken güzeliz...
siz birde ağlarken görün bizi
mahsun ve hüzünlüyken..
kim bilir belki hep böyle kalmalıyız
acılarmız çürütmeli egomuzu
yalnızlığımız beslenmeli kalabalıklardan
Ben artık akşam oldum
Gündüzün sıcağından geçti ruhum
Paslı çivilere yoldaş oldum
Kırık camların,ışıksız aynaları
İçimde öldürdüğüm iyilik sabahları
Kahkahalarla gülen dudaklarım
bir insan yalnızlığı
ateşi pişirdiğinde et
hüznü titrettiğinde kalp
tutun elimden kalabalıklar
ölürken saat saat
açlıktan patlayan midelere inat
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!