İlkay Coşkun Şiirleri - Şair İlkay Coşkun

asya

duyargalı yazılmazlık bizimkisi, uykunun çıplaklığında uyuyakalan
can çekişen beynin kursağında, yaşlı oturmalık yalınayak yapıldak
bir başka ermişlik üzre uzakdoğu yanılsaması dünyamızı boğazlayan
eti siftinen totembaşı çin gerçeği,geleceğe su dolduruyor dirseğinden

insan

yok
güzelliklerle bezenmeli
nefis benlik duygusu

İki Bayram Arası Aşk

bir karış havada aklın
olsun

gamzelerin güle oynaya

leyla

düşlerin sandalında sürüklenen hayalin
ıslak sokaklarında musikisi çalınır
sırlar âlemine demir atan yalnızlığıma gebe
rıhtımında şahlanan son durak çırpınışım

Teknoroman/tik

ne yapıp ne edip yakmalı resmin köşelerini
aynı film sahnesi gözlerde oynayan
bir kızla bir oğlanın ayarlı çarpışması koridorda
salına salına yürüyüşü var ki her şey ortada

Soma

is kokusu külden gelir
kançanağı gözlere inerken
demlenir acı, ateşte köz
üzerlerine düşerken gölge

Şiir

ne zaman uydum şiire
gemilerim battı birer birer

dünlerimden artakalan

Şair Biraz

çocuk haytalığı üzerinde
aşık biraz

göğü tırmalayan güvercin

Müslüman

müslümanın salası
çan seslerini bastırıyor

yine hınçla kusuyor ateş

Dünya

ne çok yetişkinsin dünya
emek-efkâr, göğsün kavi

emzikli ninnilerce süt sağar