Ey meyhaneci söndür ışıkları kararsın her yer bu felek ersin artık muradına.
Ben gönlümün aydınlığını yitirmişim
Kadehim de buğulandı burası çok sıcak pencereleri kapıları da aç
Sığmıyor içim içime bu gün sessizce haykırmak istiyorum sağır olan kaderime
Bakmayın öyle yüzüme öyle acıyarak sanki sizin ışıklar hep mi yanacak
Sabahın olmadığı bir söyleyin hiç güneş doğmasın yarim elin oldu el oldu bildiğin be
Kederlerim yılan gibi umutlarım bir fare bir kartal olupda çökemedim işte üstüne
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta