İlk Resim Şiiri - Sedat Toksöz

Yalnız kaldım usta bugün de
Yalnız…

Ayaklarım hareket etmeye aciz
Ellerim koltuğa kenetlenmiş
Bir resim karşımda duruyor
Karışık…

Bir anlamı var mı bilmiyorum
Da Vincinin eski anlamsız görünen
Ama nasıl bir anlam taşıdığını bilmeye çalıştığın
Ederi hayli fazla olan tablolara benziyor

Bu öyle değil
Hem de hiç değil
Sadece ilkokul çağlarımdan
Öğretmenimin zorla çizdirdiği resimlerden biri

Sulu boyalar akmış
Renkler birbirinin içinde kaybolmuş
Bir anlamı olabilirdi belki ama
Şuan değil
Hem de hiç değil

Sadece ne kadar acımasız
Ne kadar umutsuz biri olduğumu anlatıyor bana
Başka bir anlamı var mı bilmiyorum
Senin için olabilir mi?

İçinde insan
Canlı bir varlık yok
Renkler çok mat ve koyu
Birbirinin içine inceltici olmuş gibiler
Fazlalık yok
Boya yeterli ve kıvamsız
Eski defter yapraklarına damlamış mürekkep misali
Bu bir resimden fazlası değil
Sanki bir deneme tahtası
Bu benim en güzel resmim de değil
Hem de hiç değil

Bu bana beynimin ilk hediyesi
Hayatımın İlk yalnızlığı
İlk haykırışı
Bu duygularımın ilk başladığı günün eseri

Evet…
Sensiz kaldım usta bugün de
Sessiz…