İlk Değil Şiiri - Cengiz İnceer

Bu cinayet!
Benim ilkim değil...
Daha öncekiler,
Daha kasvetliydi...
Aşamalı bir dirayet evresi geçirdim.
Belki de
Bu sözler, onun imgesi.

Bu mapus!
Benim ilk evim değil.
Daha öncekiler,
Daha karanlıktı...
İnsan çığlıklarıyla dolu bir müzik kutusu,
Kulağımda yabancılaşırdı.

Bu tuval!
Aşkı anlatan ilk manzara değil.
Daha öncekiler,
Daha renkliydi.
Yapay zekâlarda kara kalem de neyin nesi?

Ve ömrüm!
Dişlerimi gıcırdatan her neyse,
İşte o...

Ve gönlüm!
Ayaklarımdan başlayıp,
Tüm hücrelerime kadar mâni olan şey!
İki şehrin ortasındaki köprü!

Ve aklım!
Bir serzenişe sürüklenen lastik.
Birazdan patlar gümbürtüsü...

Bu ağaç,
Pişmanlıklar verir meyve tadında...
Sulanmaz...
Güneş görmez...
İnkâr fayda etmez...
Söz dinlemez...
Asil bir duruş sergiler,
Yüreğinde yaralı bir çocukla...

CENGİZ İNCEER I UMUT DA YORULUR KİTABINDAN