İlk Aşk Şiiri - Yüksel Önal

Öyle bir anki dudaklarımda
Zincirlenmiş kapılar soluklarımda
Anlatabilmek vardı sana her şeyi
Bak bu günde bitti saat on ikiyi geçti
Ve bu öyle bir geceki anlatabiliyorum
Ama sen kelimelerde azıcıksın
Sadece seni seviyorum…

Göz görür görmez dinlenir iyi kötü mısralar
Hep mi başa dönmeli bozuk saattir anılar
Yansıyan biraz biz biraz da olabileceklerimiz
Ruh ve beden bilmeden ayrılır gideriz

Belki diyerek beklemek değildi umudum
Neden diye soramam dilimin ucundaydı yaşam
Şu sevdiklerimi bin daha sevsem bir sarılsam
Uyuyamam hayallere sığınıp yatmasam

Soğuk havayı içine çeker vurulurum ihtiyaç gibi
Göz ucundan ilkbahar çekip gitti san ki
Çıplak doğadan sarı demirden paslı belki
Ama çabalar umudun kelebekten bekçisi

Dargın değilim çatık kaşlarına olsun beni böyle umursa
Fırlarım sokaklara ayak seslerim duyulur şişeli taşlarda
Başkalarına bağırıp sana söyleyemediğim sözler ah onlar var ya
Hala yalınayak düşlerim çocukça umursamadan kaçsam da

Benim anlatamadıklarım senin anlatamadıklarındandır
Bu ne duygudur zaten anlatabilmek değil yaşayabilmek vardır
Geceleri rüyalarıma gelip beni sevdiğini söylüyorsun
Ne olur uyandığımda da aynen öyle olsun