Ilık Zamanlar, İmgeli Zırvalar...

Rüzgârlara kapılmış
birşeyler vardır her zaman...
Aman, esmesin yaman....!
Baharda da, hazanda da
görürüz hep, savrulurken yaprakları
ilk uçanlar çiçeğin yapraklarıdır
sondakiler, ağacın yaprakları...
İlklerin ayrıldığı yerde
meyveler oluşur
çeşit çeşit...
Son uçanlar heder olur
besler kara toprakları...

Yine canlandı yer gök, çift renk binbir renge döndü...
Bildiğimiz yedi renk, sayısız gibi göründü...
Yaratanın kânununa yine başeğdi dünya;
Kılık değişip, Cennet libasına büründü...

Yüzler, gözler makyajlı
İmgeli, aşk ve sevgi...
Sözler, yazılar muğlâk...
Birşeyler var alenî;
beyaz tabak...
ak kaymak...
Başta esen nevruz yeli,
sanki aşmış sonsuz kavak...
Vücutlar, ruhlar oynak...
Şeytan der ki:
ey avanak
bil ki ölüm var
bu yolun sonunda
İç...Eğlen...Unut...
Yaşıyorum demeye bak...
Soyun bütün varlığından
götür rüzgâr gülüne tak...
Ne olduysa oldu mâzi,
Satan'ın ateşinde yak...
Gönlünü sat yüz paraya
harca harca keyfine bak...
Yaşam zevktir balı kabak
dağıtmazsan, derler korkak...

Bir deli çıkar, der sana:
Güzel, bana bir baksana...
Pöstekimden kıl saysana...
Vazgeç pagan tanrılardan
Bu devirde zül, insana...

Bu havâlar ılık, amma; düşün sonbaharı, kışı...
Bu görkemli sahnelerin kesilir bir gün alkışı...
Gülüm sen gaflete dalma, hep nûra çevir bakışı...