İligseriye Şiiri - Ünal Serhat Yorgancı

Ne sen varsın bu kurşuni gök altında,
Ne de seni doğuracak bir rahim hazırdır.
Ve eğer bir gün dünyaya inersen kanadınla,
Anlarsın: bu iniş ne bir lütuf, ne bir yazgıdır.

İşçi derisi, kemiği kanıyor habil yüzü.
Karanlık, ellerinde isten örülmüş buketle.
Taçsız başlara eğdiriyor gündüzü,
İlahi suret, nice bereket verilmiş annenle.

Benim vicdanım, debek, müşkül divanı,
Hiçliğin, belirsiz, terazi gibi denge kuran –
Sana sunamam ne Tanrı’yı, ne insanı.

Sen: en güzel şiirin, yazılamamış olanı,
Sen: en kirli duanın yıkanmamış kanı…
Çünkü büyük ceza: doğmak, zalim dünyaya.