İliç Şiiri - Güven Gürdap

Ey dağları bulutlara uzanan İliç,
Sende mi yalnızlığa mahkûm edildin.
Bir başına karanlığı omuzlayıp yürüdün,
Sende mi sevgiliyi ararken yanıp küle döndün.

Ey dağları bulutlara uzanan İliç,
Yoksa sende mi her yüzüne güleni dost bildin.
Biçare Güven misali, olmayacak bir sevdaya mı yeltendin.
Yoksa karanlıkla sevgili olup, yalnızlığınlamı övündün.

Ey dağları bulutlara uzanan İliç,
Yağmurlu bir gecenin ardından sabaha uyanırken,
Bir köşede gözyaşına boğulmuş bir çift göz göreceksin,
O zaman bütün aşkların koca bir yalan olduğunu göreceksin.

Ve ardına dönüp yalnızlığını herşeyden çok seveceksin.

Güven Gürdap.