İmkansızım, bekliyorum bak seni
Kimselerin hayaline sığmayacak aşkla
Üşümeye geldim göz göre göre, olsun
Umrumda mı sanıyorsun senden başkaları?
Gözlerindeydim hep, yeşilinde uzanmakta
Sustum,görmüyordun beni duymuyordun sesini
Duruyordu seni görünce sıkışıyordu aynı heyecanla her seferinde
Ağzımı bıçak açmıyordu bu sefer
konuşmadım tek bir kelime
izah edemedim
Gözümdeki ışıltı uzaklarda ağladı hep
Kalayım bu gece
Belki ağlaşırız birlikte
Damlar belki kalp kırıklarımız
Yeşil ve kahve gözlerden
Kalayım bu gece
Yürüyordum, içimde hınzır bir dertle
Takıldım gene aynı kaldırım taşına
Anımsadım,gülümsedim,aynı yerindeydi
Yürüyordum, bakmadan arkama, o meydana
Farkediyordum, eriyordu ruhumun derinliği
Bu karamsar ilkbahar havasında
Kırık umutlarım ellerimde
Yere düşürmeye korkuyorum
Ruhum yalnızlıkla baş başa, gidemiyorum
Aklım kararsızlık kuyusunda terk edilmiş
Yorgun, yoğunca yaşamaktan
Karamsarlığım sarınca beni
Bilirim,korkarım çokça kendimden
Duymam kimseleri, bunlar geçecek diyenleri
Kendimi karşıma alıp bile konuşmam,hiç
Sıkılırım her şeyden,nefes almaktan
Yakmaktayım köşesinden
Sana yazdıklarımı
İçimin artıklarını
Tanırsın belki karanfil kokusundan
Tanımazsın belki,öyle gelsin istersin
Bitmesin bu isteğim
Yaşatırken seninle beni
Görmediğin uzak diyarlarda
Karanlıklarda mum ışığında
Ölmedik biz diye haykırsam
Biz seninle hiç kardan adam yapmadık ki
Kavgalıydık,kördük,dökük
Dans etmek aklımızın ucundan geçmezdi
Hayatı paylaşmayı neden çok görürdük ki birbirimize?
Biz seninle hiç pikniğe gitmedik ki
Kaybettiğim bu savaşla kavgalıyım
Vazgeçmek yok,öleceğim bile bile
Sınırım olmadı ki benim hiç
Yokluğunla savaşmak hiç acıtmamıştı bu kadar
Ruhumda derin bir mızrak
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!