İlhan Kurt Şiirleri - Şair İlhan Kurt

AÇELYA, bir kenar mahalle güzeli.
Çay toplar o narin elleri.
Değdi gözlerim bir kez o’na,
Kayıp gittim bir AÇELYA boşluğuna.

Gözleri, hayaller alemine açılan

BU BİR ŞİİR DEĞİLDİR

Mahzenlerimizde kör kütük sarhoşuz bu gün,
Burnumuzun ucunu göremeyiz, bir hoşuz bu gün.
Kalplerde iman kör; kâbus, akılda izan.
Dedikodu yaşamak, nefes almak zan.

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

1-“ Asra yemin olsun ki,
2- İnsan mutlaka ziyandadır.
3-Ancak iman edenler, salih amel işleyenler,
birbirlerine hakkı ve sabrı tavsiye edenler bunun dışındadır.”

Kainatın dilinde sırlı bir ezber,
Bir ebed türküsüdür Allah-u Ekber.

Bindim ölüm atıma,
Bir el gerek kamçıma.

Tanrı Dağı’ndan dörtnal, at sürüp aldığımız;
Dağ tepe destanlaşan bu toprak, vatan bizim.

Dağ eriten o ateş, kor kor eriyen demir;
Vuslata yollar vuran, o şanlı destan bizim.

Mahzenlerimizde kör kütük sarhoşuz bu gün…
Burnumuzun ucunu görmekten aciziz bir hoşuz bu gün…
Kalplerde iman kör kalmış, kâbus akılda izan.
Dedikodu yaşamak, nefes almak zan…
Cami öksüz, mihrap yetim
Minarede salâ, Müslüman’a Ezan….

Züleyha şaşkınlığı; kesik parmak, kızıl kan.
Akıllar uçmuş baştan, gönüllerde hezeyan.

Ar yırtmış perdesini, namus ardan azade.
Nef’s Yusuf’a emanet, Şeytan nefse amade.

KALBİM SENİ SEÇTİ

Zaman senli yılları savurmaya başlayalı on dört asır geçti.
Sunulan bütün sevgililer arasından
Onulmaz bir tutku ile kalbim seni seçti.
Yoluma çıkmadı mı huri avaz güzeller,

Titrek dudaklarımda ölümün busesi var.
Ölümün busesi var nefesinde meleğin.
Nefesinde meleğin ecel, olmuş bana yar.
Ecel, olmuş bana yar titrek dudaklarımda.

Nedir bu kara duman, yürür koyaklarımda?