Seni unuttuğum uzak bir yerde,
Kendimi buldum,
Beni bekliyor vaziyette.
Eğilip ellerimden tuttum,
Kaldırdım onu yerden,
Bütün sevgi ve merhametimle.
Anımsıyorum unuttuğum yüzleri,
Bitmek üzereyken nihayet mayıs ayı.
Düşünüyorum verdikleri sözleri,
Başlamak üzereyken nihayet haziran ayı.
Yeniden göstermeye başladı yüzünü,
Yürümek istiyorum sadece,
Günleri ve adımları saymadan,
Yürümek istiyorum uzunca bir süre.
Bir yaranın kabuk bağlaması gibi,
Sessizce.
Saatin kaç olduğuna bakmadan,
Tükeniyorsun günden güne,
Üzülüyorum senin için,
Yabancılaşıyorsun kendine.
Yok olup gidiyorsun içten içe,
Kahroluyorum senin için,
Sessizliğin kalbi bu yerin adı,
Kelimeler yok bu katta hiç.
Harfler yok, sesler yok,
Cümleler yok.
Bütün duvarları kaplayan,
Derin bir sessizlik var.
Kurtarır mı seni inandığın şey,
Yoksa bir bilinmeze mi zincirler.
Yardım eder mi sana güvendiğin şey,
Yoksa bir uçuruma mı sürükler.
Aynı bedeni seçmiş,
İki farklı ruhun,
Sonsuz kavgası gibi,
İçinde bulunduğum durum.
Söyle, yardım edebilir misin,
Kaybolmadıysa umudun,
Bir yerlerde, oralardaysa hala,
Güneş yeniden doğacak demektir,
Devam ediyorsa ay parlamaya semada.
Yeniden bulana kadar,
İçindeki çocuğun yaşama sevincini,
Lütfen kendini kaybetmemiş ol,
Lütfen insanlıktan çıkmamış ol,
Lütfen şeytanın fısıltılarına,
Kulak vermemiş ol.
Her gün biraz daha,
Yitiriyorum içimdeki seni.
Her gün biraz daha yabancılaşıyorsun,
Her gün biraz daha unutuyorum gözlerini.
Kaybediyorum içimdeki seni,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!