Sanki hala bir yerlerde,
Uzaklarda,
Başka bir evrende,
Mutlu olduğumuz bir ihtimal var,
Çok uzaklarda buradan,
Başka bir cennette.
Beyazladı saçlarım,
Gün gün, azar azar.
Yaşlandığımdan biraz,
Dinç kalmadığımdan.
Yorulduğumdan biraz,
Genç kalmadığımdan.
Sona erdi bütün kavgam,
Bitti mermilerim,
Bitti savaşım.
Kazananıda benim,
Kaybedenide.
Bitti mücadelem,
Bir ses duyuyorum uzaktan,
Gel diyor bana doğru,
Gel diyor hiç düşünmeden.
Rüzgar esmeye başlıyor sonra,
Bir yaprak düşüyor aniden.
Uçmaya başlıyor bütün kuşlar,
Saf bir karanlık peydah oldu şimdilerde,
Bu duvarların her birine, her bir karışına.
Karanlık bile farkında değil karanlık olduğunun,
Bende hiçbir şey yapamıyorum,
Oturup ne yapacağımı düşünmekten başka.
Bir çocuğun masumiyetiyle,
Bir bilgenin sessizliğini taşır,
Burada susan kelimeler.
Bir gülümsemenin ardında kalan,
Anılardan izler taşır,
Burada konuşulmayan sözler.
Farkında değiller onlar,
Bir felaketin başlangıcı,
Bir yıkımın habercisi bu sessizlik.
Öldürmeye hazırlanışı bir kaplanın,
Akıtmadan önce kan,
Çığlık çığlığa.
Eriyip gider mi buzdan duvarların,
Getirsem ayağına yaz güneşini.
Konuşur musun suskunluğunu bozup,
Getirsem ayağına yaz neşesini.
Olabilir misin yeniden eskisi gibi,
Gülüp geçiyorum artık her şeye,
İçimde dopdolu bir yaşama hevesi var.
Konuşmuyorum çoğu zaman kimseyle,
Çünkü herkesin yaşama hevesimi kaçırası var.
Acının da hakkı var kalmakta,
Gözyaşının da ardında güzellik saklıysa.
Her gecenin sabahına güneş doğar,
Hala oradaysa içinde ki çocuk,
Yaşıyorsa hala,
Umudun kaybolmadıysa.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!