Beyazladı saçlarım,
Gün gün, azar azar.
Yaşlandığımdan biraz,
Dinç kalmadığımdan.
Yorulduğumdan biraz,
Genç kalmadığımdan.
Sona erdi bütün kavgam,
Bitti mermilerim,
Bitti savaşım.
Kazananıda benim,
Kaybedenide.
Bitti mücadelem,
Bir ses duyuyorum uzaktan,
Gel diyor bana doğru,
Gel diyor hiç düşünmeden.
Rüzgar esmeye başlıyor sonra,
Bir yaprak düşüyor aniden.
Uçmaya başlıyor bütün kuşlar,
Farkında değiller onlar,
Bir felaketin başlangıcı,
Bir yıkımın habercisi bu sessizlik.
Öldürmeye hazırlanışı bir kaplanın,
Akıtmadan önce kan,
Çığlık çığlığa.
Eriyip gider mi buzdan duvarların,
Getirsem ayağına yaz güneşini.
Konuşur musun suskunluğunu bozup,
Getirsem ayağına yaz neşesini.
Olabilir misin yeniden eskisi gibi,
Gülüp geçiyorum artık her şeye,
İçimde dopdolu bir yaşama hevesi var.
Konuşmuyorum çoğu zaman kimseyle,
Çünkü herkesin yaşama hevesimi kaçırası var.
Seni unuttuğum uzak bir yerde,
Kendimi buldum,
Beni bekliyor vaziyette.
Eğilip ellerimden tuttum,
Kaldırdım onu yerden,
Bütün sevgi ve merhametimle.
Her gün biraz daha,
Yitiriyorum içimdeki seni.
Her gün biraz daha yabancılaşıyorsun,
Her gün biraz daha unutuyorum gözlerini.
Kaybediyorum içimdeki seni,
Herkes önce kendine bakmalı,
Yargılamadan kimseyi,
Bilmeden yaşadığı zorlukları.
Geçmeden yürüdüğü sokaklardan
Ve bilmeden hayatındaki acıları.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!