Gönül sevdiğini,
Üzmez demiştin,
Üzüldüm, anladım.
Ufak bir sözü için,
Kırmaz demiştin?
Çöllerinde gezerken tenhanın,
Serabın dahi kafiydi mecnuna.
Vahanda yanında olmak istedim.
Yar, ne olur sen beni anlasana...
Kim anlayabilir ki?
Dışıma bakıp içimi.
Kim anlayabilir ki beni?
Alnımda yazılı değil ki.
Anlarım diye bakma gözlerime,
Severek dinlediğim o şarkıyı,
Senden dinlediğim zaman,
İçimi tarifsiz bir his kaplar.
Mutlu olduğun için mutlu olurum.
İçimde derin acılarım varken,
Her aşk, bir yeniden doğar,
Kapanır tüm kötü yaralar,
Aşk içinse aranır, bulunur,
İçindeki tüm güzel duygular.
Kırmızı gelincik ve güller
Baharı beklemeden açar,
Benim derdim,
Benden güzel?
Gülüşü var,
Gülden güzel.
Benim derdim,
Bir tarafım mazide,
Bir tarafım atide,
Taşıyıp götüreyim diyorum,
Bunca yükü,
Benimle gelmiyor.
Geçmişi gelecekte aramak,
Sana olan sözlerim,
Senin mutluluğuna,
Gölgeler bırakıyorsa,
Multlu ol ben susarım.
Sana bakan gözlerim,
Ruhlarda estetik olmuyor.
Kırılan gurur dikiş tutmuyor
Dar iğneden kalın iplik geçmiyor
Soğukta kalan eller çatlıyor
Yürek yangını sönmüyor
Gidene durma kal denmiyor
Hep yarın, yarın diyerek,
Geçermiş bu asude ömür,
Hiç sonunu düşünmeden,
Kanarmış buna deli gönül.
Bir kaç ak ile hatırlanırmış,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!