İkinci yüz . Şiiri - Tuncay Aytaç

Kumru sesleri arasında bir akşam senfonisi.
Tabiat suskun.
Gün ışığı tepelerin ardında,
Hüzünlü bir gülümseme.
Rüzgâr suskun.
Tüm yeşillikler, kurumaya meyilli.

İpe un sermeye kalkan düşünselliğim.
Akşamın sorgusunda benle ilgili detay.
Aklayıp, kendimi ibra etme çabası.
Mührü elimden alınmış bir yaşam çizelgesi.
Durağan kalmak istiyor iç sesim,
İlerleyen saatlere öfkeli.

Değer verdikçe değerini yitirme,
Kibir dağlarından güzelliğin albenisini
Toplama uğraşında kendini tüketme.
Yağcılık sanatında yalama olmuş dudaklardan
Akan salyaların yüze sıçrama iğrençliği.

Yaranmak için atılan taklalar,
Yapılan şaklabanlıklarda umular.
Titrek ellerin beyinsel sinyallere uyumsuzluğu.
Haramı hazmetmedeki güçlük.
Kendi pis kokularında kendine aşık olma dürtüsü.

Çıkar için doğruyu yanlış gösterme sanatı.
Lafâzan tavırlarda aklanma yüzsüzlüğü.
Haram yeme, nefse uyma, ırza geçme teşebbüsü.
Kelli felli adamların züğürtler meclisinde,
Din ile iman arası, cennet vaatleri.
Perdeler ardında hak yeme,
İş çevirme, güzellik satma.
Çarpık ilişkiler sonrası yıkanarak arınma seansı.

,El pençe durup, ayağa kapanma fiyaskosu.
Lümpen davranışlar, on kuruşa bel kıvırma.
Adam satma, arkadan vurma.
İki yüzlülüğün araızlığında yemlenme,
Çıkar temin etme.
Masumun hakkını yeme.
Şeytan mı?

Her şey içimizde, kıvrılmış sinsice duruyor.
Saldırma zamanı, saliseler kadar hızlı.
Yılanlar, yalanlar, ihanetler.
Mücadele yasamın ta kendisi.
Sonsuz boşlukta, bir nokta olmanın zorluğunda.