İki Yaralı Serçe Şiiri - Nuran Karaca

iki kalbi yaralı serçe varmış;
komşu bahçede
uçuşup dururlarmış şarkılar söylerek,
arada uzaktan uzağa birbirlerine söz atıp
uzatılan sözlerden de keyif duyarlarmış.
dertleri birbirlerinin yarasını,
deşelemek değilmiş aslında
kendi dertlerini dile getirip rahatlamakmış
sanki bilmeden
yürek tercümanlığını yaparlarmış
el uzatırlarmış yaralarına.
isteseler uçabilirlermiş de;
iki yasak bahçelere
daha da yakınlaşabilirlermiş
eğer çırpsalar kanatlarını dokunabilirmiş birbirine
ötüş ahenkleri azıcık değişse yumuşasa
ömür boyu bozulmayan
dostluklar da doğabilirmiş aralarında.
ama nedense onlar kadere hırslarını;
birbirlerine sitemli şikayetlerde alırlarmış;
çünkü yanmış ağızları azarlar işitmekten
yorgunmuş kanatları
henüz ısınamamış diyarlara göcler etmekten
günleri geceleri karıştırmaktan
çoktandır susmuş dilleri
korkar olmuşlar anlaşılamamaktan
o yüzden saklar olmuşlar kanatlarının arasına
o küçücük; aslında da; kocaman yüreklerini.
ve ögrenir olmuşlar artık;
her mevsime inat
ayrılıkların zehrini,severek yudumlamasini..