İki Yabancıyız... Şiiri - Döndü Dülger

İKİ YABANCIYIZ ...
İki yabancı olmakta varmış kaderimizde.
Sizli bizli konuşur olmuşuz birbirimize.
Havadan sudan bahsedip, hâl hatır etmekten başka
Lal kesilmekte mümkünmüş, bizim hikayemizde.
Büyük konuşmuşmuşum bitmez bizim sevgimiz,
Seneler eksiltmez bizi bizden.
Kaç mevsim geçerse geçsin,
Kışın ortasında yine çiçek açarız demiştim önceden.
İki yabancı olamayız yeminimiz
Şimdi uzanmış yatıyor musalla taşında,
Buz dökülen sözcükler de sıralanırmış dilimizden.
Hâlbuki gecelerin bülbülü kesilir,
Gündüz şafağını karşılardık gözümüze uyku değmeden.
Hergün konuşsak bitiremezdik söyleyeceklerimizi,
Nasibini alırdı gönlümüz aşktan meşkten sevdadan yana.
İki yabancıyız yazılmasın kaderimize desekte,
Dilimizde kelimeler incinmiş,
Bakışlarımız birbirinden çoktan vazgeçmiş.
Hâl hatır sormakta adettendir,
Söylenecek sözlerimiz ne de çabuk maziye sürgün edilmiş.
İki yabancı olmakta varmış kaderimizde,
Anladım ki sevda sözcüklerimiz dilimizde güç,
Sevdamız gönüllerimizde bir hiç olmuş,
Biz hislerimize, biz kalp ağrımıza,
Biz aşka inancımıza, biz bize çok geç kalmışız,
İki yabancı olmakta varmış kaderimizde,
Birbirimizden bi haber günleri devirmekte yazılmış çileli ömrümüze......
Döndü Dülger