Hazan kokuyor pembe çiçeğe durmuş bahar dalı. Rüzgârın saçlarımda ki aheste akışı boynuma dolanan bir urgan gibi gittikçe sıkıyor.
Yoksun…
Zaten varken de yoktun ki…
Hala beynim ve kalbim arasında ki gelgitlerdesin.
Geldim…
Var olduğunu düşünerek, koşarak heyecanla yürekle geldim.
Hüznün en yakın arkadaşı yalnızlıktı. Bir susuştu içimde ki, hiç kimsenin duymadığı ve anlam yükleyemediği. Ne sabahlarımda güneş doğdu, nede ayaz gecemde ay ışıldadı. Gökyüzünde ki yıldızları gelmeden iki sevdalı yüreğe yollamıştım. Acısını da yüreğime düşürmüştüm.
Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne
Devamını Oku
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne



Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta