En nedensiz Annesi sever insanı
Biliyorum ki Annem de sevmiyor beni.
O beni mutsuzluğunun nedeni sanıyor.
Ah Anneciğim, ikimiz de büyümedik hala
İki kız çocuğu
Unutup birlikte aynı ormanda kaybolduğumuzu
Ve kışın yaklaşmakta olduğunu
Bazen sudan sebeplerle
İncittik birbirimizi
İkimizde habersiziz kurtların yaklaşmakta olduğundan
Bu kederli coğrafyada yaşamaya çalıştık
Bilmiyorduk ikimiz de nasıl umuda çevrilir umutsuzluklar
Ya da nasıl dağılır üzerimizden bu karanlık bulutlar
Öğretmedi hiç babalarımız
Özlem SABA
Özlem SabaKayıt Tarihi : 19.1.2013 18:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!