İKİ KIZ BİR ERKEK 2
Eylül yağmurları ve serinliklerinin hissedildiği zamandı. Dedim içimden, “ona bir selam ver. Sadece bir selam ver. İşe yarayabilir, basit; ama sıcak bir selam çok işe yarayabilir.”
İlk selamı şaşkınlıkla ve utanarak karşıladı, biraz gülümsedi, günler sonra ikinci selamımda daha korkusuz ve samimiydi, bir haftaki üçüncü selamımda daha bir içtendi. Üç gün sonra dördüncü selamımda güvenlik kalkanlarını ve korkularını yelken gibi indirmişti ve benim de elimde tost vardı ve banka, yanına kuruldum korkusuzca. Tostu onunla temas kurabilmek için kantinden almıştım. Hepsi numaraydı, taktikti, haberi yoktu.
“Tanışabilir miyiz?” dedim.
“Tabi” dedi içtenlikle.
O gün birkaç laftan öteye gidemedik. Dış sesleri dinledik. Tutuktuk. Ben de açılamadım.
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta