Iki kadeh senden sonra

Sensizlikte Sızmışım Bu Gece, İki Kadeh Arasında

Uğurlanamayan – Samira’nın Şiiri

kadehimi koyacak yer ararken
kendimi buldum bu gece—
iki yudum arasında,
iki yalnızlık arasında,
iki susuş arasında…

sensizliğin rengi kırmızı değil artık,
bulanık bir gecenin ortasında
bembeyaz bir boşluk gibi…
çünkü sen gittin—
ama izlerin hâlâ dilimin ucunda.

sana dair ne varsa,
bu gece rakı gibi yaktı boğazımı.
bir kadehi sana,
birini kendime kaldırdım.
ama en çok
aramızdaki boşluğa içtim.

çünkü ben sensizlikte değil,
senin eksikliğinde sarhoşum.
çünkü sen giderken
ardında sadece yokluğunu değil—
beni de bırakmışsın.

rakının donuk gözünde baktım kendime.
o ilk yudumda,
senden kalan cümleler vardı hâlâ—
bitmemiş,
boğazımda düğüm.

iki kadeh arasında sızmak kolaydır,
zor olan
bu gecede hâlâ seni anmak.
çünkü sen artık gelmeyecek bir ihtimalsin,
ama ben
her ihtimali seninle dolduruyorum hâlâ.

sensizlik başımda dönüyor,
ama senin sesin kadar net değil hiçbir sarhoşluk.
çünkü senin sessizliğin bile
bana senden daha çok dokunuyor artık.

bu gece
kadehimde sen varsın.
ama yokluğunla—
ve ben,
sensizlikte sızmışım.
sadece yatağın değil,
kendimin kenarına düşmüşüm.

iki kadeh arasında
kendime gelmeye çalışıyorum,
ama her seferinde
sana çarpıyorum içimde.