İki Gündüz Bir Gece Şiiri - Z. Naz Ergun

kıymeti bilinmez,
bir servetti bu duygu.
Süslü cezalara yattı yüreğim...
Acıların ölümü okşadığı gece
Bilmeliydim
Sevişirken karanlıkla şikayetçiydi
Uykularım...

Bir gece yarısı papatyaları dizdim
Kahkahalarıma,
Can işgalindeydi umudun kalp atışları
Sanki yalandı da gidişin
Dönüşünü ümit etti
Bir an yüreğim...

Zor an gelir, sende bir gün
Yalvarırsın, yalan değildi o bakışlar
“Acılar; ”
susarken gözleriniz dolmadı mı?
Kelepçem kalbine vurulmadı mı?
Şimdi yüreğim yalnız, kimsesiz,
Ben bensiz, çaresiz öyle mi?
Yok yok!
Kana kana bir aşktı sanki
İki gündüz bir gece
Yıllarca yaşanmış gibiydi
Sert merhametleri...

Anısı kaldı gecenin çıplak ayaklı hislerimde
Küçük cam kırıkları ve çakıl taşları
Şimdi yüreğimde
Çocuksu duygularım lanetler yağdırdı,
Tüm inançlarıma
Yalan değildi dedim
Kıran kırana bir aşktı
İki gündüz, bir gece
Bana bıraktıklarındı idamıma sebep
Önce yüreğimi aldılar
İşkenceler diz boyu
Sonra yalanlarını vurdular
Bir tül perde gibi çaresizliğimin
Çırpındığı yere...
Sebebim sendin
Ölen hislerim
Hâlâ yaşıyorum
En deli tiyatrolarımı oynuyorum
Her şey göründüğü gibi olmasa da
Tıpkı sen gibi
Ben yine aynı aşkları yaşıyorum
İki gündüz, bir gece...