İki deli Şiiri - Erdal Çoban

kırmızıdan maviye gece lambalarında şarhoşluğum
derdini paylaşan memurdur aldatılan yolculuğum
gece tren raylarında yürüyen
sabah inşaat köşelerinde pinekleyen
sonsuzluğun dibini hefefleyen
gaddar idamlık bir yolculuk
aktıkça durmalı havada kelimeler
surlarda uyumamalı
anneler nineler
uykusunu kaçırmalı bu hüzünlü nameler
rüzgar almalı tüm melodileri
perdeler sarmalı sabah ayazında bedenimi
ellerim titresede ayıplamamalı kimse beni
kalbimden gelen duygu selidir avuçlarımdaki
üç katlı bir evde iki kat deli iki serseri
temizlediler ince uzun şişelerde düşlerini
her şişede bir şehirdi eldeki sevgili
ekmeği bölüşemediler belki
çaldıkları meyvalardı, dallardan koparıp tek yedikleri
bulduklarında çok sevindiler kaybettiklerini
yoldukları otların içinde
yıkadıkları halıların suyunda
kanat takmış sevgisiz sevgilileri