İki Bulgar Rakısı Şiiri - Aynur Uluç

Nasıl yapabilmişti bunu...
Ona emanet etmezler miydi köyde kaçırılan kızları
Aynı uyku tulumundan
Lekesiz çıkmamış mıydı kaç kez

Ceza kestiği körpe delikanlılar geliyordu aklına
'Nasıl yaparsınız' diye kükrediği dünler
E şimdi neydi bu, koca adam
Gün görmüş, geçirmiş kişi, neydi bu
Var mıydı yan gözle bakmak bacısına

Oysa ne kolay gidivermişti
Kazağın üstünden memelere elleri
Erkekliğin rotasına kapılıp ayrılmıştı dümen suyundan
Kıyısından köşesinden bozmuştu bir an niyeti
Osu busu yok
Elleri duramamıştı işte

Ancak
Bu kadar kolay değildi
Verilecek hesap, kendisine
Masada tabanca soğuk bakıyordu
Peş peşe devrilirken bulgar rakısı
Yalnızlığa ve pişmanlığa ortak akşamda

Suçluluğu örtmüyordu işte sarhoşluk
Mina kitabında diyordu ki “temiz bir adamdı,
Çünkü rakı ile yıkıyordu içini her akşam”
'Demek ki, bana başka bir ilaç lâzım' dedi içinden

Ağır ağır baktı namluya
Tâkati yoktu şimdi
Yaşamaya ve ölmeye
Düşünmeye ve affetmeye de gücü

Gözleri kapandı ama
Bilecekti ki
Bir şişe rakıydı pamuk ipliği