Yalnız insanlar değil ki birbirini terk eden.
Bazen dizeler de çekip gider,
bir yanları hep eksik kalır şiirlerin.
Sen ne zaman,
yolumun üzeri uğrayayım şu şiire desen.
İki büklüm bir suskunluk açar kapıyı sana..
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta