İki Beden Bir Yürek Diyalog

K:
Adını andığım her an dudaklarım titriyor,
sanki bir dua kaçıyor aralarından.
Sen, bendeki en kutsal yangınsın,
dudaklarımda mühürlü bir şiir…
Ve ben o şiiri
her sabah ciğerime kazıyorum.
Adamım Cigerime kazıyorum.

A:
Ben de senin adını andığımda
bir şey çöküyor göğsüme, ağır ama güzel
Sanki içime sabah doğuyor,
ve içimde o sabaha senin adını kazıyorum
Bir yangınsa bu,
Kendimi ateşinle yakmaya razıyım.
Kadınım hazırım.

K:
Sen geldin…
ve küllenmiş kalbimin
nasıl alev aldığını gösterdin bana.
Unutulmuş köşelerim
birer birer ışığa döndü.
Geceler, gözlerinle aydınlandı.
Ben yazmadım bu aşkı,
kalem seni kendi yazdı—
kanla, öfkeyle, duayla.
Adamım seni yazdım kalbime.

A:
Ben gelmedim,
sadece senin sesinle yürüdüm yüreğine.
Ben de karanlıktım,
ama senin gülüşünle aydınlandım.
Sen yazmasan da
ben her gece seni defter defter içime kazıdım.
Dua ettiysen
ben duanın karşılığı oldum
Duanın karşılığı Kadınım...

K:
Sözlerin vardı…
göğsümün tam ortasına konan
bir tüy kadar hafif,
ama kurşun kadar etkili.
Varlığınla içimdeki tüm karanlıklar
tek tek yer değiştirdi güneşle.
Ben seni sevmekle
kendimi buldum.
Adımı bile senin sesinden duymayı sevdim.
Sabahları aynaya bakmayı,
nefes almayı,
insanca yaşamayı
seninle hatırladım.
Seninle Adamım…

A:
Konuştuysam
Yarana merhem gibi değsin diyeydi.
Ben de karanlıktaydım,
ama seninle gün doğdu içime.
Adını söylemek,
göğsümde kutsal bir fısıltıydı benim için.
Kendimi,
ilk kez bir kadının gözlerinde tamam gördüm.
Seninle yaşamak
bir ömür değil,
bir ruhun uyanışıydı.
Uyanışıydı Kadınım...

K:
Seninle her şey çocukça,
ama en derin, ama en gerçek.
Gözlerimde dönme dolaplar,
ellerimde balonlar.
Adını andıkça
bir salıncağa biniyor kalbim,
göğe dokunuyor.
Çünkü seninle
her şey yeniden yeniden ve yine yeniden başlıyor.
Adamım…

A:
Seninle içimdeki çocuk
yeniden doğdu, yeniden güldü.
Ne zaman göz göze gelsek,
kalbim salıncağa değil,
sana doğru uçtu.
Seninle başlamak,
daha önce hiç yaşanmamış bir hayata
ilk adımı atmak gibiydi,
Ve evet.
Her şey seninle yeniden yeniden ve yine yeniden başlıyor Kadınım.

K:
Bir gülüşünle
yeşeriyor içimdeki mezarlık.
Zaman sensiz geçmiyor artık,
çünkü “zaman” bile
seninle anlam buluyor.
Bu masal seninle başladı
ve ben,
her seferinde
ilk kez yaşanmış gibi
tekrar tekrar sana âşık oluyorum.
Adamım sana aşık oluyorum.

A:
Senin gülüşün
zamanı unutturuyor bana.
Dakikaları değil,
kalbimi sayıyorum artık.
Masal dedin ya,
ben seni düşümde değil,
gerçeğimde yaşıyorum.
Ve ben de
Her sabah uyanır gibi
Yeniden yeniden âşık oluyorum sana.
Kadınım...

K:
Ellerin…
bir sığınaktan öte,
bir dua gibi, bir yemin gibi huzurlu.
Sarılınca iyileşiyor tüm yaralarım,
geçiyor her kırık, her korku.
Sen varken,
dünya korkutmuyor beni.
Korkutmuyor Adamım…

A:
Ellerin ellerime değdiğinde
dünya susuyor.
Seninle omuz omuza
bütün savaşlara girerim.
Çünkü senin yanında
yenilmek bile şeref olur.
Sarılmaların,
en çok inandığım dua gibi
kalbime kazılı artık.
Kadınım kalbime kazılı.

K:
Sen konuşunca susuyor her şey.
Sadece biz kalıyoruz:
Senin kalbinin içinde ben,
benim kalbimin içinde sen.
Adamım sen.

A:
Evet...
Konuşmasak da olur artık,
çünkü biz göz göze kaldığımızda
dil değil, kalpler konuşuyor.
Senin kalbinde kayboluyorum,
kendi kalbimde seni buldum.
Bundan büyük bir aşk,
bundan derin bir teslimiyet
olabilir mi sence?
Yok yok bana senden başka ilaç yok.
Kadınım yok.

K:
Bakışların…
bir keman telini ağlatır gibi
titretirken yüreğimi,
ben seni izliyorum—
şairlerin bile kıskanacağı şiirleri
satır satır sana yazıyorum.
Ve saçlarımı rüzgâra değil,
sana bırakıyorum:
Sen kurut,
sen tara,
sen öp diye
kendimi sana,
savunmasız ca emanet ediyorum.
Adamım emanet ediyorum.

A:
O bakışların
bir şiir değil,
beni baştan yazıyor her seferinde.
Sen kendini bana bıraktın ya,
ben sana zaten
bir ömürlük söz vermiştim.
Rüzgâr değil, ben öpeyim saçlarını,
ben savunayım seni.
Çünkü sen
benim cennetimsin.
Kadınım cennetimsin.

K:
Geçmişi susturdum,
kefensiz gömdüm hepsini.
Çünkü artık sadece sana aitim.
Seninle başlıyorum her şeye
ve seninle son bulacak her şey.
Çünkü sen…
benim varoluş nedenimsin.
Yaşama sebebimsin.
“İyi ki varsın” dedirten tek sevdamsın.
Turgut uyarın göğe baktığı o durakta,
Ben gözlerine bakıyorum.
İyi ki varsın,
Iyi ki varsın Adamım.
Iyiki varsın...

A:
Geçmişin acılarını senin gözlerinde unuttum.
Bana değil, bize aitim artık.
Seninle başlamak yetmez;
seninle ölmek bile huzurdur bana.
Eğer gökyüzü bir yer arıyorsa inecek,
ben senin kalbini gösteririm.
İyi ki varsın Kadınım,
iyi ki düştün yüreğime dua gibi.
Ben seninle kendimi buldum,
Beni ben eden kadın
Iyiki varsın Kadınım....
04.08.2025 13:59
Deniz Gece Mavisi & Selçuk Levet