İki Aşık Şiiri - İsmail Görkem Ünal

İkimizden biri ölmeliydi
İki âşık bir gün sevilmeliydi
Kimsesizlikle sınanabilirdi
Bir gün, belki, kavuşabilirdi

Sevmek bir ömür yetmeliydi
Bil ki aşkım, yeniden doğabilirdik
Ben bu hayattan yorulmamalıydım
Belki de seni çok sevdiğimden — alın yazım

Kıpkırmızı gözlerle ağlamamalıydım
Sevdim bir kere, ölmek isterken
Şimdi ise — yaşarken ölmekteyim

Bil ki sevgilim, yaşıyorum ben
Deli gibi severken, ölüyorum ben
Kırık bir kalbi taşıyorum ben
Sense — o kalbin aynasısın

Bense...
Ayrılırken kalakalan
Kırık kalbim.