Her sabah kalkar,
Güneşin doğuşuna bakar,
İhtiyar bir çift göz.
Anlatır belki beni birkaç söz.
Yeni günü görme kaygısıyla,
Uzanıyorum yatağımda,
Şu verem sevdalısıyla,
Savaşıyorum batağımda,
Her gece bir hücrem kayıyor,
Ama ışık saçmıyor,
Yüreğime hep karanlık akıyor,
Ruhum güneşe ağlıyor.
Umudum tepeden selamlıyor,
Kollarını açmış bana koşuyor,
Yatağımdan doğrulamıyorum,
Çarmıha gerilmiş gibi haykırıyorum.
Gül yüzlüm yalnız kalacak
Ben gidersem kim bakacak?
Kim seher vakti bekleyecek?
Ve kim umudumu yeşertecek?
Kayıt Tarihi : 26.7.2009 17:41:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!