Titreyen yaprakların hazin bestesi oluyordu ıslıklarıyla rüzgar
Sandalyesinde bir öne bir arkaya sallanan bir ihtiyar nedensiz ağlıyordu
Yalnızlık vurmuştu, penceresinin buğusunda çizilen suretin gamzesine
Hasretin fırtnalı vurgunlarında kendini cılız bir umuda bağlıyordu.
Dalgın denizlerin durgun tebessümünü süslerken yakamozlar
Gök yüzünü yağmurlu bir sabaha hazırlıyordu
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta