Titreyen yaprakların hazin bestesi oluyordu ıslıklarıyla rüzgar
Sandalyesinde bir öne bir arkaya sallanan bir ihtiyar nedensiz ağlıyordu
Yalnızlık vurmuştu, penceresinin buğusunda çizilen suretin gamzesine
Hasretin fırtnalı vurgunlarında kendini cılız bir umuda bağlıyordu.
Dalgın denizlerin durgun tebessümünü süslerken yakamozlar
Gök yüzünü yağmurlu bir sabaha hazırlıyordu
Hiçbir şeyden çekmedi dünyada
Nasırdan çektiği kadar
Hatta çirkin yaratıldığından bile
O kadar müteessir değildi;
Kundurası vurmadığı zamanlarda
Anmazdı ama Allah'ın adını,
Devamını Oku
Nasırdan çektiği kadar
Hatta çirkin yaratıldığından bile
O kadar müteessir değildi;
Kundurası vurmadığı zamanlarda
Anmazdı ama Allah'ın adını,




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta