İhtimal Şiiri - Seyrani Göl

Gül, gamzelerin dağıtsın ayazı,
belki gülüşünde bahar saklıdır.
Ne kadar kış biriktirdiysem içimde,
gülüşün ısıtır beni.

Adını anınca aydınlanır gece,
zaman omuzlarımdaki yükü hafifletir.
Ay, daha başka dokunur göğe,
karanlık kendi yolunu unutur.

Bir gülüşün düşer kalbime,
çatlamış toprak suyu hatırlar.
İçimde susmuş çiçekler
yeniden adını öğrenir.

Artık beklemek bir sızı değil,
bir sabır hâlidir içimde.
Yol, adımlarımı yadırgamaz,
kalbim acele etmez zamana.

Bahar kalır içimde,
sadece bir mevsim değil artık,
sessizce büyüyen bir ihtimal olur.

Kış, ardına bakmadan gider,
soğuğu bile bana hoş gelir.
Çünkü gülüşün,
bir insanın insana
yeniden inanma hâlidir.
S.GÖL