Ihlamur Ağacı ve Sen Şiiri - Seyrani Göl

Sokağımızın en neşelisi sendin,
"Haydi oynayalım!" derdin!
Ben saklambaç oynamayı severdim,
Sen salıncakta göğe yükselmek isterdin.

Ihlamur ağacı, sen ne güzeldin!
Yağmur dinlemeden kol kanat gererdin.
Kelebekler dallarında dans ederdi,
Benim de kelebek olasım gelirdi.

Çok zaman geçti…
Ah Ihlamur ağacı!
Şimdi sadece hayalimdesin,
Seni de unutmadım,
Kelebeklerle sarmaş dolaş olan çiçeklerini de!

Sokağımızın neşelisi!
Ya sen, neredesin şimdi?
Artık sen de yoksun,
Arasından baktığın,
Nakış nakış perdelerin de!

Eyvah!
Ne vahim bir acı verdiler…
Ihlamur ağacını kestiler.

Ihlamur ağacı!
Kaç mevsim geçti, hatırlar mısın?
Sen yine zamansız çiçek açmıştın,
Kahpe bir rüzgâr
O çiçekleri kırıp geçmişti…
Bilmem bu acıya
Sen nasıl dayandın?

Şimdi o sokakta sessizlik var,
Ne bir çocuk sesi, ne nir yaprak sesi…
Bir zamanlar cıvıldayan o hayat
Kaldı geride
Neşemiz koynumuzdan düştü yere.
S.GÖL