İhbar Şiiri - Cihan Özbağdat

Çok haklıydım;
İhbar etmeliydim kendimi...
Karanlık sokaklarınız,
Gözlerimin ışıltısını yok sayacak kadar kasvetliydi.
Ve içimdeki çocuğu çıldırtacak derece sessizdi duvarlarınız.
Tanrı, tüm cinsel arzularını üzerime boşaltırken;
Benden masumiyet beklediniz.
Yaşamın varlıktan ibaret olduğunu zikrederken;
Ölümün hayatın dipnotu olduğunu unuttunuz.
Boşuna kandırmayın kendinizi!
Mutluluğunuz;
Sular altında kalmış bir kentin,
Susuzluktan ölmesi gibi.
Çok haklıydım;
İhbar etmeliydim kendimi...
En azından yüzlerce kez öldürürken sizleri...