İhanetimsin Şiiri - Ayşe Gönül

Bardağa doldurduk biz sevgimizi,
Her yudumda içtik birbirimizi
Tadına varmadan tüketti bizi
Sen benim sevgimin ihanetisin....

Kalemler çizdi,kelimer yazdı
Her satırında aşkımız vardı
Okuyan herkeste özenti oldu
Sen benim satırlarımın ihanetisin....

Bir çiçek oldum boynumu büktün
Bir yaprak oldum sonbahar oldun
Savurdun,yok ettin sen bu bedeni
Sen benim tenimin ihanetisin...

Dünyana girdim bir güneş gibi
Sakladın kendini kara bulut gibi
Gündüzüm gecemle hep aynı renkti
Sen benim dünyamın ihanetisin...

Bir nehir oldum suyum sendin
Bir volkan oldum lavım sendin
Bir mektup oldum sana getiren
Sen benim yaşamımın ihenetisin...

Açtığın her yara senin eserin
Damarda dolaşan kan kalmadı derim
Beynimde oluşan örümcek ağım
Sen benim duygularımın ihenetisin...

Dünyayı görmez artık bu gözler
Sevecen olamaz artık bu diller
Kalbimde yer etmiş paslı çiviler
Sen benim aşkımın ihanetisin...