Uykunun moduyla bakarken,
Aşkın moduyla görüyordum.
Gözlerim bakarken uyusa da,
Hakikatim görüyordu.
Bakmakla görmek arasındaki bu fark,
Aklın ve aşkın ürünüydü.
Akıl kendi kafesinde dururken,
Aşk çoktan uçuyordu.
Kumsaldaki kum sayısı
Aklın sınırı olsa da,
Asumandaki yıldızlar
Aşkın kendisiydi.
İğnenin yıldızına kainatı sokan,
Hem bakıyor hem görüyordu.
İğneleyen diller yıldızsız kalsada,
Yıldız gönül arıyordu.
Kayıt Tarihi : 15.9.2025 08:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Gerçek!
Göze sokmana ne gerek?
Tebrikler Mehmet Bey.
TÜM YORUMLAR (1)