İğne Ve İp Şiiri - Sedat Can Ataç

Karanlık örttü üzerimi.

Gel de şimdi ayır beni, omuzlarımdan şu gövdemi.
Çek gölgeni üzerimden, arındır beni!

İğne deliğinden geçirmek istediğin,
bir yere sığamaz bir ip miydim ben?

Yoksa ellerine batan, gülün dikenleri mi?

Anlatırdı sana oysa bütün çıplaklığıyla,
korkusuzca!
Sebebini hiç sorgulamadığın o suskunluklarım,

oysa ki hanemin çatısının altındaydın sen.

Fakat hep çok uzaktın! Neden?

Ayır haydi beni, omuzlarımdan şu gövdemi!

Tehditkâr ve cüretkâr renklerimi,

okurken beklenmedik dizelerimden,

yüzleşirken kendini!

Ayır haydi beni, omuzlarımdan şu gövdemi!

Bana hep imha edilmesi gereken koca bir hiçlikmişim gibi yaklaştın.

Ne yazık…
Sen beni hiç tanıyamadın…