İğde Kokusu Şiiri - İhsan Yılmaz

İğde Kokusu

İğde kokusuna takılmış gidiyorum,
Hazirana yakın, Mayıs’ın bilmem kaçı...
Güneş usulca düşüyor omzuma,
Bir zamanın hatırası gibi.

Rüzgar, saçlarımı değil
İçimde birikmiş özlemleri savuruyor.
Bir bankta oturmuş bekleyen beni görüyorum,
Yüzümde yarım kalmış bir gülümseyiş.

Sen yoksun,
Ama iğde var,
Ve her dalında
Bir hatıra çırpınıyor sessizce.

Yollar uzuyor önüme,
Düşler daralıyor ardıma.
Kalbim, bir çocuğun
Elinde tuttuğu uçurtma gibi
Kırılgan ve masum.

Belki geldin,
Belki hiç gitmedin,
Ama ben hâlâ
İğde kokusuna takılmış
Sana doğru yürüyorum.
Mayıs / 2025

---