İçinden Oku Şiiri - Volkan Kırımlıoğlu

Baharatlı Güfte

Aşk olsun deme!
Olursa sıkıntı olur, özlem olur, hasret olur, dert olur…
Mesafe var!
Ya aslında bu konu uzun ve meşakkatli.
Zira dünya zor ve acımasız
farklı tanımladığımız bir zaman kavramı var.
Rüzgarları bile farklı hissediyoruz tenimizin hassasiyetinden.
Fazla kaşırsan yara olur.
Merhem süren annemi özledim,
huzurlu, mutlu, şefkatli!

Sen içinden oku yazdığın tüm şiirleri
ben içimden dinlerim canımın içine okuduğun gibi!
Yazmaya kalktım ben de içimdekileri sana nisbet olsun diye!
Yeni mi geldi aklına demezsin değil mi?
0,5 uçlu kalem kullanırdım
Alışmıştım kırılmaya tıpkı kullandığım uçlar gibi
Saçlarından kırıklarını aldıranlar tanıdım
ve ben de hayallerimden hıçkırıklarımı aldım.
Alışmıştım içime içime ağlamaya tıpkı kuşlar gibi

Seni aşağı attım diye kızma bana,
bile isteye olmadı, belki de oldu
beynimle hareket etmektense
“kalbimde olman daha evladır”
diyen duygularımdır sorumlusu!

Deliksiz uyku için uzmanların yalancısıyım.
Deliksiz uykuları deliler çeker.
Biz de az çekmedik bu uykudan!
Öte yandan neden burada yattığımı bilmiyorum, delilerin içinde ne işim var.
Kimse deliyim demiyor burada
belki akıldan, belki korkudan!

Yahu uyu diye yazmıyorum sana,
hala kalbine yenik düşüp uykundan çalıyorsun!
Vücudunun diğer organlarının hakkına giriyorsun!

Haklısın uzun bir mazimiz var seninle,
Okuldan çıktığımızda arkadaşlarla Yusuf abinin mekanına gidip
birer baharatlı güfte söylerdik
Arpa, buğday sularıyla birlikte
hem karnımızı hem çilemizi doyururduk

Sonra okuldan mezun olduk
Okulda bizi pek istemiyordu gerçi!
Mezun olsak da okuldan kopamamıştık oysa
Günün son zili çaldığıda yine okulun bahçesinde saati geldiğinde konuştuğumuz gibi gerçekleşirdi buluşma
Gel zaman sonra hem okul duvarları kalınlaştı ve yükseldi
hem bekçi koydular kapıya
Okuldakiler kaçmasınlar diye engellemek için mi yoksa onları bizim gibi dışardan gelenlerden uzak tutmak için mi onu anlayamasam da
Şimdilerde anlıyorum bir tek ben değilmişim alışkanlıklarından koparılan, ne dokunuyor kanıma bir bilsen! Sorma!
Bizi durduramayacaklarını bildikleri halde devam ediyorlardı
hakkını ödeyemecekleri insanların paralarını kullanmaya

Caminin bahçesinde hayaller kurar saatlerce konuşurduk.
Kahvede oyun oynayıp sigara sevdasına düşmedik hiç.
Pişman da değilim yalan yok!
Sokakta karşılaştığım yaşı yaşıma denk arkadaşlarımın “nerelerdesin” sitemlerinden
ve sonra basit meselelerden hayatını kaybeden arkadaşlarımızı duyduğumda
anlardım doğru yolda olduğumu.
Bazen “keşke şimdiki aklım olsaydı” dediklerim oldu elbet.
Çok durmadı o dediklerim de teker teker gitti aklımdan,
92C’yi kaçırdığımda ardından baktığım gibi baktım sadece.
İkinci bir yol arayışım uzun sürmedi

Evimizin iki durak arasında oluşu hep çelişkide bıraktı beni.
Hangi durakta insem daha çabuk eve varacağımı hesaplamaya çalışırken buluyordum kendimi.
Çok kaybolmazdım esasında!
Evden önceki durakta insem yokuş çıkmam gerekiyordu
sonraki durakta insem hem araçta, hem eve yürürken geçen zaman ekleniyor ve artıyordu.
O evden tamamen ayrılmaya karar verişim bu yüzden değildi tabii.
Binanın arka cephesine bakan tarafındaydı dairemiz ve başka bir bina olasılığı yok dendiği halde arkadaki içten yanmalı motorlarda yanan akaryakıt gazlarının dışarı atılması için yapılan egzozların yapıldığı fabrikanın yıkılıp yerine kapitalist düzenin hunharca ve derme çatma ve çirkin binalarından birinin kondurulması çok zaman almadı.
Güneş almıyordu evimiz ve zaten eski sıcaklığı da kalmamıştı o son kavgadan sonra!
Tokattan korkmazdım! Korksam da kaçmazdım!
Atan babam olsa da!
Dışarıda kar yağdığında da kovulduğum olmadı değil.
Annemin elinden bir şey gelmiyor, benim gidecek bir kapım olmuyordu.
16 yalında, delikanlı denecek yaşta delikanım ısıtıyordu beni yağan kar altında!

Dışarıda kar yağsın benim içime yağmur!
Bırak ben hep içime içime ağlarım,
sen içinden oku şiirlerini yeter.
Ben yine içimden dinlerim.
Canımın içine okuyanların en güzeli kendine iyi bak
Vakit gitme vaktidir benim için!