İçin, Niçin, 'Hiç'in Şiiri - Meryem Şahin

İnce tül gibi kanatları
Renklerle bezenmiş
Küçük bir kelebek olacaktı
Toplayıp umutlarını
Nice zahmetle dokuduğu
İpekten yuvasında
Sakladığım bir böcek
İncitmesin kimseler
Görüp te yok etmesin çocuklar
Savurup uçurmasın sert rüzgar
İçin

Sakladım binbir özenle
Korkuyla/ ümitle/ sevinçle
İncecik ipekler çelikten daha sağlam
Kayadan daha sert korunaktı ona
Pırpır eder dururken
Benim de içim kıpırdardı
Heyecanım yaşamı kucaklardı

Niçin
Bir gün ses vermedi kelebeğim
Tekrar tekrar dinledim
Ellerimle okşadım kozasını
Sihirli ayna gibi
Okşadıkça içindeki cinin çıkmasını
Bekleyen alaaddin oldum
Ne kelebeğim ses verdi
Ne de sihirli cini görebildim
Kozanın ucunda bir küçük delik
Uçup gitmiş kelebekcik
Geri gelmesi artık bir hayal idi
Her yeni gün bir leyal idi
Sicim gibi döküldü yaşlarım gözlerimden
Ağlar, bekler, yanar, gözlerim ben
Ümitsizce ardından bir

“Hiç”in