Gecenin ortasına düştüğümde, bir yanık tütsü bağrımda adını heceler durur ne seslensem ses olur sesim ne de batan güneş edasındaki
gözlerim görür sabahı Damıtırım seni karşımda duran hayaline bilirim ki ak ellerin silerdi kirpiklerimi iki su damlası halimizi oysa
öyle zor ki seni sensiz yaşamak...
Sinemden yukarı taşıyor gıdımda takılıp kalıyor şah damarımda atıyorsun ha tutsam ölecek uzanıpta dokunamıyorum serap gibi
gülümsüyorsun baktığın her yerdeyim diyordun ya heryerdesin işte ta şuramda
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
