kim bilir
kaç hüzün çürüttüm geceler boyu
bütün köprülerini yaktım
duyulmuşların ve duyulmamış olanların
her yağmur yağdığında
her ağladığında bir bebek
bir izahı vardı kainatın
kim bilir
kaç mutçiçeği harcadım, geceler boyu
dünya kaçtı gözüme, ağlamadım
yarıya indi içimin sevinç bayrakları
görmüşlerin ve görmemişlerin
sabahlara kadar
analarına avratlarına sövdüm
seni kimsenin bilmediği
bir elbistan türküsüne gömdüm
kim bilir
daha kaç şiir daha yazdıracak
bu şarkı bana, benden habersiz
yağmur kesilecek, açıp ağzını iki karış
o bebek mutlaka gülecek
ve bir bebek her güldüğünde
bir mizahı vardır kainatın
kim bilir
kaç sorum cevapsız kalacak
bir akşamüstü, şehre simsiyah kar yağarken
ben ölünce.
hiçbir materyalist bahane bulamıyorum
sen öyle uzaktan
sen öyle usulca gülünce.
sen güldün diye gül açtı
içimin kerbela’sı
Kayıt Tarihi : 11.9.2025 12:37:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
